Un ecosistema é un lugar onde hai animais plantas e un entorno.
Os seres vivos que habitan nun lugar + o medio fisico dun lugar = forman un ecosistema .
ecosistema terrestre :
2.As relacions basicas, son :
depredación :
uns organismosalimentanse doutros ;por exemplo , unha quenlla e un peixe
competencia :
distintos organismos alimentanse dos mesmos recursos; os alces
cooperación:
diferentes organismos axúdanse mutuamente. Eo caso do can co gato.
3.Os ecosistemas terrestres:
Un ecosistema es un sistema natural que está formado por un conjunto de organismos vivos e un lugar.
Deserto:Se define como desierto a la zona terrestre en la cual las precipitaciones case nunca superan 250mm ao ano e o terreno é árido. Depende da clase de deserto:
Teñen fama de ter pouca vida ou non.
Selva tropical:O terreo non é moi fertil. O clima é calido. La selva tropical o bosque lluvioso tropical es la selva o bosque denso de clima tropical húmedo que se caracteriza por unas elevadas precipitaciones (2.000 a 5.000 mm anuales) y una elevada temperatura media.
Estepa: O terreo da estepa é moi fertil. O clima é frio. A estepa é un bioma que comprende un territorio chan e extenso, de vexetación herbácea, propio de climas extremos e escasas precipitacións. Tamén se asocia a un deserto frío para establecer unha diferenza cos desertos tórridos.
Bosques caducifolios:Es un tipo de bosque templado que pode atoparse en la zona este y oeste de Estados Unidos, así como en Canadá, Europa, China, Japón, Corea, e Rusia europea. Este tipo de bosque compoñense de árboles caducifolios que pierden as suas follas todos os anos debido á temporada invernal fría e seca e se renoevan para a temporada cálida e chuviosa propia do clima continental húmedo, como é o caso dos bosques de robles, arces, hayas e olmos. Forma parte do bioma denominado bosque templado de frondosas.
Bosques mediterráneo: O terreo é moi fértil. Temperaturas elevadas en verán e suaves en inverno. É un bioma de bosques e matogueiras que se desenvolve en rexións con clima mediterráneo, caracterizado por invernos mornos, veráns secos, outonos e primaveras con abundantes precipitacións, ademais de frecuentes incendios forestais aos cales a vexetación está adaptada.
Taiga: Terreo pouco pouco fértil, clima moi frío e con chuvias escasas.A Taiga, tamén coñecida por bosque de coníferas, ou bosque boreal, é un bioma comumente atopado no norte de Alaska, Canadá, sur da Grenlandia, parte de Noruega, Suecia, Finlandia, Siberia e Xapón. No Canadá, emprégase o termo bosque boreal para designa-la parte meridional dese bioma, e o termo taiga é usado para designa-las áreas menos arboradas ao sur da liña de vexetación arbórea do Ártico.
4.Ecosistemas acuáticos: Enténdese por ecosistemas acuáticos a todos aqueles ecosistemas que teñen por biótopo algún corpo de auga, como poden ser: mares, océanos, ríos, lagos, pantanos, regatos, lagoa entre outros. Os dous tipos máis destacados son: os ecosistemas mariños e os ecosistemas de auga dulce.
Mares é océanos:
Os océanos son grandes e con auga salgada e profunda.Un océano é unha grande extensión de auga salgada, que cobre case tres cuartas partes da superficie do planeta Terra, sendo o principal compoñente da hidrosfera. Aproximadamente o 70% da superficie da Terra (uns 361 millóns de quilómetros cadrados) está composta por océano, unha extensión continua de auga que se acostuma a dividir en varios océanos e en mais pequenos mares. Máis da metade desta área tén mais de 3.000 metros de profundidade.
Un mar é unha longa extensión de auga salgada conectada cun océano. O termo tamén se usa para grandes lagos salinos que non teñen saída natural, como o Mar Caspio, o Mar de Aral e máis o Mar Morto. O termo úsase nun senso menos xeográfico para designar unha parte do océano, como mar tropical ou auga do mar referíndose ás augas oceánicas.
lagos e lagoas.
Unha lagoa é unha masa de auga depositada nunha depresión ou vagoada do terreo de tamaño inferior a un lago.
En Galicia existiu ata a súa desecación a partir do ano 1958 unha das lagoas de auga doce máis grandes da Península Ibérica: a lagoa de Antela.
Un lago é un accidente xeográfico constituído por unha grande extensión de auga (ou nalgún caso doutro líquido), en xeral auga doce, rodeada de terra e sen movemento fluído .
Cadeas e redes tróficas.
A cadea trófica, tamén coñecida como cadea alimenticia é a corrente de enerxía e nutrientes que se establecen entre as distintas especies dun ecosistema en relación coa súa nutrición. As cadeas sempre se inician cun produtor sendo os demais membros os consumidores. Non adoitan ter un gran número de elos (de 4 a 7 como máximo), xa que enerxía vaise esgotando a medida que se pasa dun nivel cara o seguinte, polo que adoitan seguir a regra do 10%, e dicir, aproximadamente o dez por cento da enerxía pasa dun nivel cara o seguinte, e o resto (aproximadamente o 90%) pérdese en forma de calor.
A rede trófica ou alimenticia é o conxunto de cadeas tróficas interconectadas que poden establecerse nun ecosistema. Son diagramas non lineais nos que se manifestan as relacións de depredación nun ecosistema, aínda que resulta moi complexo representar a todos os organismos presentes no devandito ecosistema. Esta pode ser ou moi simple ou complexa xa sexa o seu medio.
5.Ecosistemas de España:
Alta montaña: A alta montaña é un terreo montañoso, relativamente elevado pero de altitude non específicada que ten condicións xeográficas particulares de neve, xeo, clima, de radiación UV, temperatura, osíxeno, etc., onde existen riscos para a saúde do home ao expoñerse a estas, como o mal de montaña. Relaciónase coa práctica do montañismo.
Bosque caducifolio: Un bosque morno caducifolio ou aestisilva é un tipo de bosque morno que pode encontrarse na zona leste e oeste de Estados Unidos, así como en Canadá, Europa, China, Xapón, Corea, e Rusia europea. Este tipo de bosque componse de árbores caducifolias que perden as súas follas todos os anos debido á tempada invernal fría e seca e renóvanse para a tempada cálida e chuviosa propia do clima continental húmido, como é o caso dos bosques de carballos, pradairos, teñas e olmos.
Bosque mediterraneo: O bosque e/ou matogueira mediterránea (ou durisilva) é un bioma de bosques e matogueiras que se desenvolve en rexións con clima mediterráneo, caracterizado por invernos mornos, veráns secos, outonos e primaveras con abundantes precipitacións, ademais de frecuentes incendios forestais aos cales a vexetación está adaptada.
Maquis e garrigas: A maquia ou maquis é un dos principais ecosistemas mediterráneos, unha formación vexetal de especies perennes formada principalmente por arbustos e árbores termófilas, de altura media entre 50 cm a 4 m.
Las Garrigas (oficialmente y en catalán, Les Garrigues) es una comarca de Cataluña, España, situada en la provincia de Lérida.
Laurisilva: A laurisilva (latín: laurus+silva, 'bosque de loureiro')?, tamén chamada selva morna ou bosque laurifolio, é un tipo de bosque nubrado subtropical ou selva alta, propio de lugares húmidos, cálidos e con leves xeadas ou sen elas, con grandes árbores, bejucos e lianas cuxas follas se parecen ás do loureiro, do cal toma o nome. A laurisilva dáse en rexións de clima morno húmido e cálido.
Ecosistemas de galicia:
O bosque caducifolio: Un bosque morno caducifolio ou aestisilva é un tipo de bosque morno que pode encontrarse na zona leste e oeste de Estados Unidos, así como en C.anadá,
Europa, China, Xapón, Corea, e Rusia europea. Este tipo de bosque
componse de árbores caducifolias que perden as súas follas todos os anos
debido á tempada invernal fría e seca e renóvanse para a tempada cálida
e chuviosa propia do clima continental húmido, como é o caso dos
bosques de carballos, pradairos, teñas e olmos. Forma parte do bioma
denominado bosque morno de frondosas.
Acosta galega: Galicia está situada no extremo noroccidental da península e na parte máis occidental de Europa. A súa costa esténdese dende Ribadeo (Lugo) ata La Guardia (Pontevedra),
medindo un total de 1.200 Km (786 Km corresponden á provincia Da
coruña). A costa galega presenta un relevo e un perfil moi peculiares; é
moi sinuosa e abundan os pequenos illotes. Hai tramos nos que a costa é
escarpada, recibindo de cheo os embates do mar e do vento, e costas
suaves e arentas.
Conservación dos ecosistemas: Un aspecto fundamental
para la conservación de la diversidad biológica del país es lograr una adecuada
conservación de muestras representativas de los diferentes ecosistemas, principalmente en
el interior de áreas protegidas, pero también por fuera de las áreas con un estatus
formal de conservación. Las áreas protegidas constituyen el elemento más importante
para la conservación de la biodiversidad debido a que forman salvaguarda las especies,
ejemplos de ecosistemas, así como de las interacciones y procesos ecológicos que han
dado origen y mantienen los diferentes elementos de la biodiversidad.
